จาก “ทำไปก่อน” ถึง “เลือกงานที่ใช่” แล้วเรากำลังวนกลับไปจุดเดิมหรือเปล่า?

 จาก “ทำไปก่อน” ถึง “เลือกงานที่ใช่” แล้วเรากำลังวนกลับไปจุดเดิมหรือเปล่า?

ถ้าเราลองมองย้อนกลับไปสัก 2-3 รุ่น จะเห็นการเปลี่ยนแปลงของค่านิยมเรื่องการทำงานชัดเจนมาก

รุ่นปู่ย่า-ตายาย เติบโตมาในยุคที่โอกาสมีไม่เยอะ ใครมีแรงก็ลงแรง ใครมีความถนัดอะไรก็ทำแบบนั้น ไม่ได้ถามตัวเองว่าชอบหรือไม่ชอบงานนั้น เพราะสิ่งสำคัญคือมีรายได้พอเลี้ยงปากท้องและครอบครัว คำว่า แพสชั่น หรือ สมดุลชีวิต แทบไม่มีในพจนานุกรมการทำงานของพวกเขาเลย

รุ่นพ่อแม่เรา เริ่มมีโอกาสมากขึ้น เศรษฐกิจเริ่มเติบโต การศึกษากระจายไปในวงกว้างขึ้น หลายคนได้เลือกเรียนสาขาที่อยากเรียน และมีโอกาสทำธุรกิจของตัวเองบ้าง ช่วงเวลานั้น “ความฝัน” กลายเป็นคำที่ใครๆ ก็พูดถึง การหางานที่ตรงใจ หรือทำสิ่งที่รักเป็นค่านิยมหลักที่หลายคนเชื่อว่า จะทำให้ชีวิตมีคุณค่ามากกว่าแค่การหาเงิน

แต่พอหันกลับมามอง รุ่นคนทำงานในปัจจุบัน กลับเจอภาพอีกแบบหนึ่ง โลกที่เปลี่ยนเร็วมาก เทคโนโลยีเข้ามาแทนงานหลายอย่าง บริษัทใหญ่ๆ ลดคน ลงทุนกับระบบอัตโนมัติมากขึ้น งานใหม่เกิดขึ้นก็จริง แต่การแข่งขันสูงจนแทบไม่มีพื้นที่ให้คนทั่วไป “เริ่มใหม่แบบง่ายๆ” ได้เหมือนเมื่อก่อน

คนรุ่นนี้จึงต้องเผชิญความจริงที่ว่า “การมีงานทำ” อาจกลายเป็นความสุขที่เพียงพอแล้ว ความฝันและแพสชั่นไม่ได้หายไป แต่ดูเหมือนจะถูกจัดลำดับความสำคัญไว้รองๆ ลงมา เมื่อเทียบกับการอยู่รอด การมีรายได้ และความมั่นคงในชีวิต

บางทีเราอาจเห็นค่านิยมการทำงานหวนกลับไปเหมือนคนรุ่นเก่าอีกครั้ง คือ ทำอะไรก็ได้ที่ยังทำได้ ไม่เกี่ยงหนักเบา ไม่เลือกมากนัก ขอเพียงยังมีงานและไม่ตกขบวน โอกาสในโลกยุคนี้มีจริง แต่ไม่ได้เปิดกว้างเท่าเดิม และคู่แข่งก็ไม่ได้เป็นแค่คน แต่รวมถึง “AI ที่ทำงานได้ไม่เหนื่อย ไม่หลับ ไม่หยุด”

ดังนั้น การปรับมายด์เซ็ตอาจเป็นสิ่งจำเป็น คนทำงานยุคนี้ไม่ได้ต้องการแค่ความขยัน แต่ต้องมี ความยืดหยุ่น การเรียนรู้เร็ว และความอดทนต่อความไม่แน่นอน ไปพร้อมๆ กัน เพราะต่อให้ passion สำคัญแค่ไหน ถ้าไม่สามารถเลี้ยงตัวเองได้ ก็คงอยู่ได้ไม่นาน

สุดท้าย “การทำงาน” อาจไม่ได้เป็นเรื่องของการเลือกตามใจเพียงอย่างเดียวอีกต่อไป แต่เป็นการผสมระหว่าง สิ่งที่ชอบ และ สิ่งที่ทำได้จริงในสถานการณ์ที่เปลี่ยนเร็ว

#ประกันกับต้อง #Mindsetการทำงาน #โลกการทำงานยุคใหม่ #การปรับตัว #PassionVsReality